[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Natomiast sprawa chodzenia do kośdoła przedstawiała się odmiennie, pod tym względem trafił do jej serca.Teraz, kiedy nie myślała o własnym zadowoleniu, jakby dężar spadł jej z barków.To było zdumiewające: skoro przestała czego179.kolwiek oczekiwać, powoli na nią spływał upragniony spokój.Na tydzień przed półpośdem Kalf odpłynął na połud nie statkiem na dwadzieścia wioseł i z pełną załogą.To warzyszyli mu obaj starsi synowie Olvego, Sygryda ze zdziwieniem patrzyła na młokosów w pełnym wojennym rynsztunku.Guttorm syn Haralda także z nimi wyruszył.Jeśli wyprawiasz się przeciwko królowi, chętnie zajmę miejsce na pokładzie twego statku powiedział.Kalf zmierzył go wzrokiem.Niech będzie, jako chcesz.Gdyby przyszło do walki, może się nieźle przysłużysz.Dwór opustoszał.I choć Sygryda bez najmniejszego trudu wynajdywała sobie zajęcie, czas wlókł się jej nieznoś nie.Jednakże minęło niewiele ponad dwa tygodnie, gdy Kalf powrócił do Egge.Załatwili sprawę pokojowo.Sygryda z trudem ukryła uczucie zawodu.Kalf opowiedział, że oprócz Torberga przybyli również jego dwaj bracia: Finn oraz Ame.Erling Skjalgsson na prośbę córki przysłał z pomocą dwóch synów.Każdy z nich miał statek oraz zbrojną drużynę, toteż z niemałymi siłami wyruszyli do Kaupangu.Pod Nidaros zatrzymali się na naradę.Synowie Erlinga chcieli wypłynąć do miasta ze wszystkimi siłami i dać królowi do wyboru: czy się podda, czy woli toczyć bitwę; Kalf opowiedział się po ich stronie.Król Olaf potrafił niekiedy postępować z posłami w taki sposób, że lepiej było prowadzić z nim układy mając zbrojne zaplecze.Natomiast pozostali synowie Amego opowiedzieli się za zjednaniem króla dobrocią.W końcu Finn oraz Arne z niewielkim pocztem udali się do Olafa.On zwykle powtarza, że nie da się zastraszyć przewa gą sił.A przecież tę mowę jedynie rozumie zauważył Kalf oschle.Tym razem także uległ, przyrzekł wolność Steinowi synowi Skaftego, a Torbergowi bezkarność za to, co uczynił.Zażądał natomiast, aby synowie Amego złożyli przysięgę, że w każdym wypadku pójdą za nim i nigdy nie ukryją żadnego spisku przeciwko niemu.Czy ty również złożyłeś taką przysięgę? spytała przerażona Sygryda.Nie odpowiedział Kalf.Nie mógłbym, choćbym chciał.W przeciwnym razie byłbym zobowiązany popłynąć wprost do Kaupangu i wydać królowi Guttorma i twoich synów.Sygryda spojrzała na niego ze zdumieniem.Dotychczas nie wiedziała, czy Kalf odgadł, że synowie Olvego noszą się z myślą o zemście.Powiedziałem, że według mnie król ulegnie bez przysięgi, jeśli będziemy twardo obstawali przy swoim rzekł Kalf wyciągając się na łożu.Ale tamci bali się utracić jego przyjaźń.Ode mnie jej nie wymagał, co wyraźnie świadczy, że miałem słuszność.Tego wieczora Sygryda okazała Kairowi znacznie więcej serdeczności niż kiedykolwiek dawniej.Zaraz po Wielkiejnocy gość zawitał do Egge.Był nim Finn syn Arnego; wracał z Kaupangu na pomoc i wraz z całą drużyną zatrzymał się we dworze.Od czasu zawarcia ugody między Olafem a synami Amego Finn pozostawał na królewskim dworze.Nigdy dotychczas nie był w Egge; Sygryda nie widziała go od wesela w Kaupangu.Przed ślubem Kalf zapowiedział, że pozna jego braci, jak dotąd poznała tylko najmłodszego Amego.Przed paru laty gościł w Egge.Był to chłopak spokojny, dzielny, ale po zbawiony własnego zdania.Finn natomiast miał je niewątpliwie.Wstyd mieć braci tak zawojowanych przez baby jak ty i Torberg! oświadczył Kalfowi po wieczerzy w biesiad nej sali.Najpierw Torberg dał się namówić kobiecie na wystąpienie przeciw królowi.A potem ty pozwoliłeś siępodjudzać przeciwko niemu.Możesz być pewien, że dosko nale pojmuję, czemu okazałeś tyle porywczości pod Kaupangiem!Nie powinieneś wspominać o zawojowaniu przez kogokolwiek, odkąd staleś się niewolnikiem królewskim odparł Kalf.Nie wiedziałem, że związanie się z królem uważasz za hańbę.Finn roześmiał się szyderczo.Składając królowi przysięgę nie sądziłem, że mogłaby obrócić się przeciwko rodzonemu bratu!Piękna przyjaźń łączy was, braci wtrąciła Sygryda, niezdolna ukryć jadowitego uśmiechu.Może przestaniesz się uśmiechać, kiedy d powiem, jak zamierzam postąpić z twoim bratem rzekł Finn.Król polecił mi rozsądzić sprawę między nim a krewnia kami Karla.Sygryda spojrzała na niego w zamyśleniu.Nie okazujesz zbytniej wdzięczności za to, żem.cię uratowała od gniewu królewskiego w Kaupangu powie działa.Finn zwrócił się w stronę Sygrydy.Od królewskiego gniewu, za co? spytał.Chciał wiedzieć, kto odmówił konającemu sprowa dzenia księdza.Nawet jeśli mówisz prawdę, wątpię, abym ci cokol wiek zawdzięczał.Nie zrobiłaś tego dla mnie.Na pewno rzadko kiedy powiedziałeś równie praw dziwe słowa przyznała Sygryda.Twoim postępkiem w Maerinie nie zyskałeś mego zaufania.Nie sądzę jednak, aby Torę musiał lękać się dębie.Żeby go przyłapać, trzeba mieć więcej rozumu niż ty.Zobaczymy odburknął Finn.Nie zamierzam spierać się z kobietą.Zwródł się do Kalfa z opowiadaniem o dobrowolnym zaciągu, jaki król zamierzał obwieśdć w całym kraju; w tym właśnie celu wysłał Finna na pomoc.Teraz okaże się, kto jest wiemy królowi zakończył spoglądając znacząco na Kalfa.Dochowam królowi wiary dopóty, dopóki będę mógł liczyć na jego wierność odparł spokojnie Kalf.Więcej nie można wymagać od nikogo.A ufam, że ceni sobie wierność wolnego męża dosyć wysoko, by liczyć na mnie.Pięknie brzmią twoje słowa powiedział Finn ale nie wiem, czy zawierzywszy d, mądrze uczyni.Kalf wzruszył ramionami.Dowiodłeś, że bardziej lękasz się króla niż ja.Oto cała różnica między nami.I nie sądzę, aby to de uprawniało do chełpienia się wiemośdą.Finn zerwał się i huknął pięśdą w stół, aż miód prysnął z rogów.Nikt jeszcze nie nazwał mnie tchórzem, żeby nie musiał tego odwołać! wrzasnął [ Pobierz całość w formacie PDF ]