[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeszcze bardziej katastrofalny spadek nastąpił w pogłowiu bydła, z 7,4 miliona w 1929 do 1,6 miliona w 1933, oraz owiec z 22 milionów do 1,7 miliona.36 Conąuest, op.cit., rozdz.16.Inne szacunki zachodnie i radzieckie można znaleźć w: Tucker, Stalin in Power.s.639, przyp.68; Miedwiediew, „Moskowskoje Nowosti” nr 48, 1988.Dane przytaczane przez Miedwiediewa nie różnią się zasadniczo od tych podawanych przez Conąues-ta: 10 milionów deportowanych w porównaniu z 10 do 12 milionów u Conąuesta, z czego zmarło 2 do 3 milionów, w porównaniu z 3 milionami; 6 milionów ofiar śmiertelnych głodu wobec 7 lub 8, jeśli uwzględnić dane z Kazachstanu.Inne źródła radzieckie podają wyższe liczby niż szacunki Miedwiediewa i Conąuesta.37 Hingley, op.cit., s.210.38 Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.223.39 J.Scott, Behind the Urals, Londyn 1942, s.9.40 Stalin, Dzielą, t.13, Warszawa 1951, s.52-53.41 Ułam, Stalin.s.341.42 Tamże, s.312.43 Pośród książek opisujących ten proces wymienić należy: L.Yiola, The Best Sons of the Fatherland: Workers in the Yanguard of Soviet Collectivisation, Nowy Jork 1987; Cultural Revolution in Russia, 1928-1931, (red.S.Fitzpatrick), Bloomington 1978; H.Kuromiya, Stalins Industrial Rewlution; Politics and Workers, 1928-1932, Cambridge 1988.44 Relacja K.Yorbei opublikowana w Leningradzie w 1961 i cytowana przez Kuromiya (zob.Kuromiya, op.cit., s.110).45 S.Fitzpatrick, Cultural Revolution as Class War, w: Cultural Revolution.s.368-387.46 Stalin, Dzielą, t.12, s.26.47 Stalin, Dzielą, t.13, s.84-85.48 Tamże, s.69-70.49 Tamże, s.207.50 Tamże, s.288-382.51 W.S.Churchill, The Second World War, t.4: The Hinge of Fate, Londyn 1951, s.447-448.52 Lewin, The Making of the Soviet System.s.271, cytuje M.Blocha, Le Societe feodale, Paryż 1968, s.347.53 Dane zaczerpnięte z: A.Nove, Stalinism and After, wyd.II, Londyn 1981, s.44.54 Por.Lewin, The Immediate Background of Soviet Collectńisation, w: The Making of the Sonet System, a także Stephen Cohen i Rój Miedwiediew.55 Schapiro, The Communist Party.s.464.56 Tamże, s.387.57 Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.229.58 S.F.Cohen, Re-thinking the Soviet Experience: Politics and History sińce 1917, Oxford 1985, rozdz.3.59 Stalin, Dzielą, t.13, s.380.60 „Prawda”, 27 maja 1930.61 Cytowane za: Cohen, Bukharin.s.348.62 Por.Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.272; R.Conąuest, The Great Terror; A Re-Assessment, Londyn 1990, s.51; Cohen, Bukharin.s.342-343 wraz z przypisami.63 A.Barmine, One Who Survived: The Life Story ofa Russian under the Soviets Nowy Jork 1945, s.101-102 cytowane za: Conąuest, The Great Terror: A Re-Assessment, s.60.64 Rezolucja Komitetu Centralnego; cytowane za: Conąuest, The Great Terror; A Re-Assessment, s.54.65 Davies, op.cit., s.83-85; Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.274.66 Cytowane za: Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.307.67 Schapiro, Communist Party.s.459-464.68 B.Nikołajewski, Power and the Soviet Elitę: „The Letter of an Old Bolshevik” and other Essays (red.J.D.Zagoria), „Londyn 1966, s.31-32 i 76.69 Cytowane za: Tucker, Stalin in Power.s.251.70 Stalin, Dzielą, t.13, s.338 i 351.71 A History of the CPSU (Bolsheviks), wyd.II popr., *Moskwa 1962, s.486.72 Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.308-309.73 Opublikowane w piśmie „Ogoniok” nr 50, 1987.74 Ułam, Stalin.s.372-373.75 Tamże, s.373, cytat z referatu na zjeździe.76 Tamże, s.371-372.77 Cytowane za: Tucker, Stalin in Power.s.251.78 Stalin, Dzielą, t.13, s.354, 353.79 Por.Miedwiediew, Pod osąd historii, t.l, s.310.80 Tucker, Stalin in Power.s.265.81 Tamże, s.240.82 Tamże, s.212.PRZYPISY DO ROZDZIAŁU DZIEWIĄTEGO1 Nazism 1919-1945: A Documentary Reader, t.l: The Rise to Power, 1919-1934 (red.J.Noakes i G.Pridham), Exeter 1983, nr 83.2 Tamże.3 Tamże, nr 90.4 Sformułowanie użyte przez K.D.Brachera.Por.Bracher, op.cit., s.191-198.5 Nazism.i.l, s.150-151.6 R.Diels, Lucifer ante Portas, Stuttgart 1950, s.200.7 Długo rozpowszechniona wersja, zręcznie ukuta przez Willi Miinzenberga z propagandowego ośrodka Kominternu w Paryżu, która obarczała podpaleniem Reichstagu samych nazistów, została po raz pierwszy zakwestionowana przez Fritza Tobiasa w: F.Tobias, The Reichstag Fire, *Londyn 1964.Obecnie większość historyków podziela pogląd Tobiasa i Dielsa.Spekulacje, kto podłożył ogień w Reichstagu, odwracają uwagę od użytku, jaki zrobili z tego wydarzenia naziści.8 Diels, op.cit., s.142-144.9 Nazism.t.l, przypis 95.10 Raporty te wraz z innymi, które zbierał praski ośrodek kierownictwa SPD na wychodźstwie (Sopade), zostały dokładnie przeanalizowane przez lana Kershawa w pracach: I [ Pobierz całość w formacie PDF ]