[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Przez pewien czas służył w wojsku carskim, pracował też w szpitalu w Pradze.Wreszcie, około roku 1883, wyemigrował do Anglii.Kronikarze z ubolewaniem stwierdzają, że nie zdołano dowiedzieć się niczego więcej od Kłosowskiego-Chapmana o jego życiu w Polsce, nadmieniając, że zawiniła tu prawdopodobnie bariera językowa.Nieco więcej natomiast wiadomo o jego działalności na gościnnej ziemi brytyjskiej.Badano ją bardzo starannie, jako że nasz rodak był jednym z najpoważniejszych kandydatów na słynnego Kubę Rozpruwacza.Przybywszy do Londynu, Kłosowski znalazł pracę u fryzjera w dzielnicy Whitechapel.Był to może zbieg okoliczności, ale w czasie, gdy tam pracował, w najbliższej okolicy Rozpruwacz zabił kobietę.Kłosowski ożenił się jeszcze w Polsce, teraz jednak uznał widać, że i tak nikt się nie dowie o tamtym związku.Ożenił się zatem po raz drugi z Polką, Łucją Baderską.Można sobie wyobrazić jego zaskoczenie, gdy nagle w Londynie zjawiła się jego prawowita żona, która zdołała go odszukać.Przez pewien czas obie panie mieszkały nawet razem.Nie wiemy, jak do tego doszło, ale wreszcie „polska” żona wyjechała i nic już nie mąciło nowego szczęścia małżeńskiego Kłosowskiego.Państwo Kłosowscy wyjechali na dwa lata do Stanów Zjednoczonych.Powrócili osobno, gdyż pokłócili się, a chodziło o liczne kochanki Kłosowskiego.Łucja zatrzymała przy sobie ich dwoje dzieci.W 1893 roku Kłosowski mieszkał przez pewien czas z dziewczyną nazwiskiem Annie Chapman.Także i ona porzuciła go po upływie roku, a Kłosowski po jej odejściu postanowił „pożyczyć” sobie jej nazwisko.Od tego czasu przedstawiał się jako George Chapman i zatajał swe polskie pochodzenie (co przy ogromnej wówczas niechęci Anglików do cudzoziemców można w pewnym stopniu zrozumieć).Zastanawiające jest natomiast, że trzecia w kolejności ofiara Kuby Rozpruwacza również nazywała się Annie Chapman, choć z kochanką Kłosowskiego nie miała nic wspólnego.W 1895 roku Chapman-Kłosowski poznał swą pierwszą ofiarę, niejaką Mary Spinks.Była ona mężatką porzuconą przez męża z powodu swego pociągu do alkoholu.Chapmanowi fakt, że była pijaczką, najwyraźniej nie przeszkadzał.Przynajmniej na początku.Miała za to pewną sumę pieniędzy, którą Chapman wkrótce zużył na założenie własnego salonu fryzjerskiego w Hastings.Wprowadził nawet ciekawą innowację: zakupił pianino, na którym jego „żona” przygrywała, podczas gdy on golił klientów.„Muzyczny” salon Chapmana cieszył się ponoć ogromną popularnością w mieście.W tym okresie miał miejsce wypadek, który wielu uważało potem za pierwszą próbę pozbycia się Mary Spinks.Chapman kupił mianowicie łódkę i odbywał nią przejażdżki wraz z „żoną”.Pewnego dnia łódka wywróciła się, zaś Chapman i pani Spinks zostali uratowani przez rybaków.Po sześciu miesiącach Chapman z niewiadomych powodów sprzedał świetnie funkcjonujący salon w Hastings i powrócił do Londynu.Zmienił też zawód.Wydzierżawił gospodę „Pod Księciem Walii” na Bartholomew Square.Wkrótce po powrocie do Londynu Mary Spinks nagle zachorowała.Nękały ją gwałtowne wymioty, zaś wezwanie lekarza nic nie pomogło (teraz wiemy, że nie pomogło dlatego, iż Chapman nadal troskliwie „pielęgnował” chorą).Wreszcie Mary Spinks zmarła w dzień Bożego Narodzenia 1897 roku.Jej śmierć przypisano suchotom.Później dopiero wykryto, że w kwietniu tegoż roku Chapman zakupił w aptece środek wywołujący wymioty.W kilka miesięcy po śmierci pani Spinks Chapman zaczął poszukiwać barmanki do swej gospody.Na jego ogłoszenie zgłosiła się córka farmera, Bessie Taylor, która poprzednio pracowała jako pokojówka.Nie minął rok, a Chapman „ożenił się” z nią.Wkrótce po ślubie zdrowie nieszczęsnej, czwartej już „pani Chapman”, znacznie się pogorszyło, choć nic nie wskazuje na to, by pan młody rozpoczął swą działalność tak szybko.Chapman wydzierżawił kolejną gospodę, tym razem o nazwie „Pod Winnym Gronem” [ Pobierz całość w formacie PDF ]