[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.„Echt niet, vreemdeling,” stamelde hij nog eens, „ik zag hem een paar weken geleden voor het eerst.” Conny Coll knikte instemmend.„Ik dacht meteen al toen ik jullie zag, Dikke, datje elkaar nauwelijks kende.Als je in deze richting nu een uur doorrijdt, dan kom je nog een paar heetgebakerde heren tegen en ik denk dat je die ook niet zult kennen.Maar rijd er eens heen, Dikke.Ze zullen je er vast en zeker kunnen gebruiken.Daar is elke krachtige vuist welkom.”Bokser-Kid staarde versuft naar Conny Coll die nog steeds met de Colt in de hand stond.Het lachje was van diens gezicht verdwenen.Er was plotseling een helgeel licht in de ogen van die duivelse kerel gesprongen.Bokser-Kid had eens in het maanlicht aan de Back River een poema gezien die op het punt stond hem te bespringen.Ze waren even geel en even dreigend geweest als het paar voor hem.Er liep een ijskoude rilling over zijn rug.Zou zijn vriend Dan Tenessy dat griezelige licht ook hebben gezien voor de kogel hem bereikte? Hij voelde dat er hier niets meer te reddenviel - dat hij tegen deze duivel geen kans had.„Wat gaat mij die kerel aan? En met jou heb ik ook nietsvan doen.Oh, mijn hoofd.”Met beide handen hard tegen het hoofd drukkend, wankelde hij weg en zijn gang leek op die van een zwaar beschonken scheepsmatroos.Vlak naast Dan Tenessy’s lijk graasde zijn paard en Bokser-Kid liep er zwaaiend heen.Hij was een woeste, sterke knaap, maar hij wist hoever hij kon gaan en wanneer het raadzaam was zich terug te trekken.Conny stond hem een moment geamuseerd na te kijken.„Komische kerel,” zei hij dan hoofdschuddend tegen Phil Leester, die met doffe, bloeddoorlopen ogen de ondergang had gadegeslagen van zijn kameraden op wie hij tot op deze dag zo vast had vertrouwd.Roemloze.„Wilde mij met alle geweld de hand drukken en had niet meer kracht dan een kind.”Toen besteeg hij Satan en in het zadel zittend, schudde hij nog eens het hoofd.Hij reed iets dichter naar de gevangene toe, die geen woord over zijn lippen kon krijgen.„Komische kerel! En een beetje vreemd.Of heb jij er een flauw vermoeden van wat de kerel van mij wilde, broeder? ” Eigenlijk had Phil Leester deze vraag, die zo scherp spottend uit de mond van de Westman kwam, niet willen beantwoorden.Maar toch deed hij het.Iets onverklaarbaars dwong hem ertoe.Hij schudde verwonderd het hoofd.Neen, hij had opeens zelf geen vermoeden meer, niet het flauwste.Hij was niet eens meer in staat helder te denken.Zijn hersens moesten een geweldige schok hebben gehad en als op dit moment iemand gevraagd had hoe hij heette, mijn God, Phil Leester zou er geen antwoord op hebben kunnen geven.„Dan is het goed, broeder,” zei die tergend zachte stem weer.„Laten we dan verder rijden.Ze zullen de arme jongen wel vinden, als we de sheriff zijn ligplaats uitleggen.Schiet een beetje op, want ik heb honger en misschien zijn de zaken in Eldoradö al dicht.”En Phil Leester haastte zich.Hij haastte zich zelfs bijzonder, want die koelbloedige duivel achter zijn rug begon op zijn zenuwen te werken.De man kwam hem voor als een spin, een reusachtige spin met ontelbare poten, die het er op aan had gelegd hem het bloed uit de aderen te zuigen.fDe entree van Conny Coll in Eldorado was, zachtjes gezegd, een sensatie.De enige straat van de goudgraversstad was omzoomd door nieuwsgierigen, want op de een of andere manier was de tijding voor de zonderlinge groep uitgesneld, dat een vreemdeling, die een prachtige moor bereed en die achterna werd gelopen door een wolf, zoals een normaal mens door een lamme hond, de beruchte Phil Leester als gevangene naar Eldorado wilde voeren.Om hem aan de sheriff uit te leveren!Dat bericht werkte als een explosie.Zolang Eldorado bestond was zoiets nog niet voorgekomen.De mensen waagden het nog niet eens aan de mogelijkheid te denken dat de gevaarlijke Leester gevangen genomen kon worden, want die kerel was gemener dan slangegif.Naar wie wilde de dappere vreemdeling zijn vangst, brengen? Naar de sheriff?Als de situatie niet zo diep ernstig was geweest, zou een machtige golf van vrolijkheid over Eldorado zijn geslagen.Iedereen was op de been, want men wilde de moedige man zien, die naar alle waarschijnlijkheid niet goed wist wat hij zich op de hals had gehaald.In alle ogen was hij reeds een dode man.Als het klopte dat hij zo ongeveer zeven man van Zingende John’s bende uit de weg had geruimd en dat hij op de koop toe Dan Tenessy, de in een kwade reuk staande Coltman met grote invloed in de bende, eveneens een gaatje in de kop op de rug had gelegd, dan zou hij geen honderd meter komen in deze straat, dan zou het uit en afgelopen zijn met hem, want met de bloedhonden van Zingende John viel niet te spotten.Menig braaf burger balde de machteloze vuisten en hij zou de dappere man graag te hulp zijn gesneld, maar ergens in een hut leefden vrouw en kinderen en hij kon geen risico nemen.En daar kwam hij!Toen Conny Coll de eerste huizenrij bereikte, zag hij meteen aan de mensen die langs de straat stonden, dat er een belangrijke persoonlijkheid werd verwacht; want voor wie anders zouden wakkere burgers van het stadje zich anders in dichte rijen hebben opgesteld? Toen hij de eerste mensengroepen bereikte, boog hij zichiets uit het zadel en vroeg: „Hé, mannen - op wie wordt hier gewacht? ”„Op jou, mijn jongen,” antwoordde een vriendelijke stem bij de rand van de weg.„En op jouw dood,” voegde een ander er aan toe.Conny Coll strekte de rug.Hij straalde over het hele gelaat.Dus deze ontvangst gold hem? Dat stond hem aan.Weliswaar kende hij de reden niet, maar dat zou nog wel komen.Trots als een koning, zijn onderdanen vriendelijk toelachend, reed hij de lange straat af.In stilte verwonderde hij zich over de afmetingen van de stad, die nog maar enkele weken oud was [ Pobierz całość w formacie PDF ]