[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Daarna hielp hij haar een paar dikke handschoenen aantrekken.‘Klaar, lieverd?’Hij legde zijn beide handen onder haar billen en tilde haar op, zodat haar benen om zijn middel kwamen te liggen.De rand van de helm die ze droeg, botste tegen zijn voorhoofd, maar hij kuste haar toch, en zij sloeg haar benen stijf om zijn middel en vlocht haar gehandschoende handen samen in zijn nek om hem terug te kussen.Er sloeg een golf van begeerte door hem heen, zo sterk dat hij bijna van het platform werd geblazen.Toen ze elkaar eindelijk loslieten, fluisterde hij: ‘Ben je er klaar voor?’‘Het gaat elke dag beter,’ zei ze zo ademloos dat hij bijna moest liplezen.Met tegenzin draaide hij haar om en liet haar los.Het was of ze vloog, of ze een vogel was, een sneeuwhoen misschien, met gevederde poten.Ellie en Vanessa hadden allebei opgewonden gegild toen ze van het platform af waren gegaan, maar Lisa genoot in stilte.Na wat ze de afgelopen dagen te verduren had gehad – en na dat intermezzo met Mitch daarnet – was dit prachtig, maar wel wat tam.Volledig op haar gordel vertrouwend gleed en slingerde ze naar beneden, over de bomen en de weide die bezaaid was met veldbloemen in allerlei kleuren.Ze had er geen enkele behoefte aan om langzamer te gaan, al had Mitch gezegd dat ze gemakkelijk zo’n vijfenveertig kilometer per uur zou halen.Omlaag, sneller, over het zilveren lint van water dat kronkelend vanuit het Talkeetna-gebergte naar de Wild River stroomde, de harde wind in haar haar.Toen doemde echter voor haar de rivier zelf op, als een reusachtige kronkelende slang, prachtig maar monsterlijk.Zelfs toen ze de anderen aan het eind van de tokkel op haar zag staan wachten, leek de rivier bedreigend, alsof hij haar weer in die kolkende witte vergetelheid zou kunnen sleuren.Maar sinds ze in een gondel de rivier was overgestoken die haar bijna had verslonden, waren haar vastberadenheid en moed behoorlijk gegroeid.De hellingsgraad van de kabel werd langzaam kleiner, en voordat Spike haar tegenhield, minderde ze vaart.‘Nou, het duurde even voor je besloot het te doen, hè?’ zei hij, waardoor ze zich afvroeg hoelang zij en Mitch elkaar gekust hadden.Wanneer zij elkaar kusten en streelden, bestond er geen tijd meer.‘Het ging prima,’ zei ze.‘Ik wilde het ter ere van Ginger doen, en ik snap nu waarom ze er zo dol op was.Als ik hier langer zou blijven, dan nam ik zo haar baan over, net als dat bakken, al zou ik nooit zo goed worden als zij.’Zodra Spike haar van de kabel had losgemaakt, nam Graham haar bij haar elleboog en trok haar terzijde, terwijl ze op Mitch stonden te wachten.Om zich heen kijkend, zei Graham met luide stem: ‘Lisa, Vanessa en Jonas, zorgen jullie nu maar dat je blijft voldoen aan de eisen die Carlisle en Bonner stellen.Binnenkort gaan we weer naar huis, en ik besluit wie de nieuwe vennoot wordt net voordat we weggaan.Ik heb tegen Mitch gezegd dat we vanmiddag gaan raften, stroomopwaarts, waar de rivier relatief rustig is.Daar is het wat de wedstrijd betreft afgelopen voor jullie.’Het is afgelopen voor jullie, dacht Lisa.Waarom klonk alles wat Graham de laatste tijd zei zo onheilspellend?Hoofdstuk 19Alleen al in de buurt van de rivier zijn, laat staan hem bevaren, deed Lisa’s hart in haar keel kloppen.Hier stroomopwaarts waren de stroomversnellingen echter ondieper, en was het geraas minder luid.Spike en Christine waren niet mee, dus het gezelschap bestond alleen uit Mitch en zijn gasten van Carlisle en Bonner.Dit gedeelte van de Wild River is veilig om op te raften, herhaalde Lisa steeds stilletjes in zichzelf.De lokale autoriteiten vonden het veilig.Mitch was gediplomeerd instructeur.En ze droeg weer een zwemvest, van hetzelfde soort dat haar eerder drijvend had gehouden in de rivier.Ze gingen met zijn allen op één groot vlot, en Mitch zou er de hele tijd bij zijn.Bovendien kon ze er op elk moment mee ophouden, wat Graham daar ook van zou denken, en dan zouden ze haar op de oever afzetten, waar ze over de weg terug kon lopen naar de auto.Godzijdank waren ze hier niet in een kloof, en Mitch zei dat er in dit gebied genoeg plekken waren waar ze aan konden leggen.‘Oké, iedereen zijn helm op,’ beval Mitch [ Pobierz całość w formacie PDF ]
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Nie istnieje coś takiego jak doskonałość. Świat nie jest doskonały. I właśnie dlatego jest piękny.