[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Onder hem blonk de zee.Hij trok aan het koord om de parachute vrij te laten, viel en bleef hangen toen de parachute open ging.Beelden flitsten door zijn hoofd… Tanga… Guelvada… Aan zijn linkerhand zag hij onder zich Sagers’ parachute.Johnnie was aan het werk met de touwen, om zijn daling te regelen.Onder hem ergens rechts was het flikkerende licht, dat nu telkens even aan en uit ging.O’Mara trok de waterprooflamp uit de ene borstzak van zijn vliegpak en richtte het schijnsel naar omlaag.Het licht beneden bleef even weg en begon toen opnieuw.Toen zag hij het vliegtuig.Het kwam in een spiraalduik naar beneden met loeiende motoren.Het raakte de zee met een zware, verpletterende slag.O’Mara keek omlaag.De zee was niet ver meer onder hem.Hij sloot de ogen en wachtte.Toen hij het water raakte, maakte hij zich van de parachute los.De koude zee werd hij gewaar als een zweepslag.Hij kwam boven, maakte het parachuteharnas los en lag op het water, drijvend op het zwemvest.Links zag hij Johnnie Sagers’ lamp flitsen.Hij begon zijn eigen lamp aan en uit te knippen.Na een kort ogenblik hoorde hij al het gepuf van de motorboot.O’Mara zuchtte.Hij lag stil drijvend naar de sterren te kijken.De motorboot richtte de neus naar de baai.Jean Larue gaf het stuur over aan de Bretonse visser en kwam naar voren.Hij haalde een kleine fles brandy uit zijn zak en gaf die aan O’Mara.O’Mara reikte de fles aan Sagers.Hij keek Larue aan.‘En?’ vroeg hij.Larue grijnsde.‘Alles is in orde,’ zei hij.‘En de brandy is erg goed.’O’Mara zei: ‘Vertellen…’Larue ging naast O’Mara op zijn hurken zitten.Hij zei: ‘Toen M’sieu Guelvada en die Ernestine haar huis binnengingen, hielden mijn mensen de wacht.Ze hoorden de schoten.Ze schoot twee kogels in Guelvada.Alle twee door de borst… lelijke wonden… maar niet lelijk genoeg voor wat ze wilde.Hij heeft bloedtransfusie gehad.De dokter in het ziekenhuis zegt dat Bij het wel haalt.Hij is taai.Hij…’‘Verder,’ zei O’Mara.Zijn stem was vol ongeduld.‘Ik was op de telefooncentrale in Saint Lys,’ vervolgde Larue,‘zoals we hadden afgesproken.En warempel, ze belde op, toenze de papieren had gevonden.De chef van de landelijke Brigade Mobile en ik luisterden mee.Ze telefoneerde naar een huis in Juan-des-Fleurs - niet ver weg.Een man gaf antwoord en ze zei iets over een roos die een andere naam kreeg.Hij antwoordde dat de roos even scharlaken voor hem zou toveren als zij geen roos werd genoemd.Dat was blijkbaar een soort wachtwoord…’ ‘Dat weet ik,’ zei O’Mara kortaf.‘Ga verder…’ ‘Toen zei ze, dat ze groot nieuws had, dat ze hem onmiddellijk moest ontmoeten in het huis waar die Taudrille had ‘gewoond, dat ze daar dadelijk op haar fiets heen zou rijden, dat hij moest zorgen daar te zijn en dat hij er lopende tijdig zou kunnen komen.Hij ging daarmee akkoord.’Sagers nam een nieuwe dronk uit de brandyfles en zei: ‘Reuzespul is dit.Daar zit toekomst in.Het neutraliseert de nattigheid.Neem ook wat.’Hij gaf de fles aan O’Mara, die haar aannam, maar niet dronk.‘Onmiddellijk reden de chef van de Brigade Mobile, vijf man en ikzelf met grote spoed naar Taudrille’s huis.De wagen werd verder op de weg achter de struiken neergezet.Ik ging erop los en kwam in de zolder boven de voorkamer.Er is een klein valluik in het plafond van de voorkamer.Ik hield mijn pistool gereed en ging liggen wachten.Al gauw kwam de man binnen.Een lange kale vent.Hij kwam door de achterdeur, ging in de armstoel zitten en wachtte.Hij rookte sigaretten.Het leek een lange tijd.Toen kwam Ernestine.Ze kwam op de fiets.De politiemannen zeggen, dat ze reed als een duivelin.Ze had een geweldige haast.Ze kwam ook door de achterdeur naar binnen en er werd een hoop gepraat.Ze gaf hem papieren en het scheen, dat ze in hun schik waren.Toen ging ze weg, weer door de achterdeur.’‘Ga voort,’ zei O’Mara.Hij zat gespannen te luisteren en hield de fles in de hand als wist hij niet wat het was.‘Ze ging weg met de wagen,’ vervolgde Larue.‘De wagen uit de garage aan de achterkant.Ze ging regelrecht naar de Villa Co-te d’Azur.Henri Fernande en Louis Gaucharde - twee van mijn beste mensen - waren gestationeerd bij de bomen aan de overzijde van het grasveld.Ze zagen haar door de openslaande deuren de kamer ingaan.Al gauw kwam ze met Madame de Sarieux naar buiten.Ze stapten in de wagen - Madame reed en die Ernestine zat achterin.Ze reden naar de weg van Gourant.Toen kwamen Fernande en Gaucharde tussen de bomen vandaan en gaven ze met hun lampen een signaal.Dat werd doorgegeven door mijn mensen op de weg naar Gourant en de weg langs Saint Lys.Elke weg werd gecontroleerd door de Maquis en elk van hen kon het signaal door de vallei zien.Ze namen het op en gaven het door.Het was als in de oude dagen, toen de Moffen hier waren.Larue zuchtte bij de herinnering.‘Welke weg ze ook hadden genomen, we hadden ze altijd gehad,’ vervolgde hij.‘Ze lieten Saint Lys liggen en namen de weg naar Gouarec buiten Saint Lys.Van mijn plaats op zolder hoorde ik de wagen achter het huis stilhouden.Ik dacht bij mezelf: nu gaat de pret beginnen.Ik hield mijn pistool klaar.’ Hij grijnsde.‘Het zou niet de eerste keer zijn geweest, dat ik een Duitser dood schoot door het luik in het plafond van dat huis.’ O’Mara knikte.‘En toen?’ vroeg hij.‘Ze brachten haar in de kamer en maakten haar vast aan een stoel met handboeien.Ze wilde niet spreken, daarom brandden ze haar met een sigaret.Madame zei een tijdlang niets, maar tenslotte vertelde ze hun wat ze wilden weten.Ik deed niets, omdat u me had gezegd niet te handelen voordat ze gesproken had.’ O’Mara knikte.‘Maak het kort,’ zei hij.Larue zei: ‘Ik maak het zo kort als ik maar kan.Toen zei de man, dat ze moest worden gedood en Ernestine ging kijken of de schuur op slot was.Daar wilden ze haar brengen.’ Sägers nam de fles uit O’Mara’s hand.Hij nam weer een slok en zuchtte.‘Doordat de vrouw wegging,’ vervolgde Larue, ‘kreeg ik de kans met mijn lamp door het dakvenster het signaal te geven.Toen ging ik klaar liggen om te schieten, maar dat was niet nodig.De politieauto kwam de weg af en hield voor de deur stil.De man stond op en ging weg door de achterdeur.We hoorden hen in de auto wegrijden.Ze reden de laan verder af.We volgden hen niet, omdat u dat bevolen had.’O’Mara zei: ‘Goed… en Madame?’‘Wat had u gedacht?’ zei Larue.‘Voor ze trouwde heette ze de Sirac - een Bretonse naam.Dacht u dat een Bretonse vrouw van de kook zou raken door een paar sigarette-brandwonden, die een smerige nazi haar bezorgt!’O’Mara veegde het zweet van zijn voorhoofd.Hij zei tegen Sa-gers: ‘Geef me die fles eens.’ Hij dronk en smeet de lege fles in het water.De boot dreef met afgezette motor het kleine havenbekken binnen.Larue stak een sterk riekende Caporal sigaret op.Hij zei: ‘Madame heeft u een boodschap gestuurd.Een beetje vreemde boodschap, die ik niet begrijp.’O’Mara zei ongeduldig: ‘Het is niet nodig dat jij het begrijpt.Wat is het?’Larue haalde de schouders op.‘Ik moest u zeggen, dat ze u haar beste wensen zendt.Dat is het eerste deel.Verder zei ze, dat ze liever een dame was, die een beetje was gebrand in Saint Brieuc dan een dame, die helemaal niet was gebrand in Rio de Janeiro.Ik weet niet of u dat begrijpt.’O’Mara grijnsde.‘Ik dank je wel, Larue… voor de boodschap… voor alles [ Pobierz całość w formacie PDF ]