[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wszechwidzący i wszechwiedzący Bóg wie o każdej naszej złej myśli, o każdym złym uczynku.Gdyby Pan był którymś z naszych rodziców, tak jak oni hamowałby swoją miłość, widząc, że źle się zachowujemy („Marsz do swojego pokoju! Nie jesz dziś obiadu”).Jako nauczyciel postawiłby nam ocenę niedostateczną („Mogłeś się bardziej postarać").A gdyby był sędzią, każdy z nas usłyszałby od Niego: „Zostałeś uznanywinnym zarzucanych ci czynów'”.Wina, strach, wstyd i pragnienie akceptacji stają się podstawowymi czynnikami motywującymi do działania w naszym uzależnionym od wyników świecie.(li i (dnie rozumiana) biblijna narracja ^dobywania.Narracja zdobywania znajduje swoje odzwierciedlenie nic tylko w naszym święcie i kulturze, lecz także - według niektórych - w Biblii.Izraelici zostali ukarani przez Jahwe za nieposłuszeństwo i wygnani.Nieślubne dziecko Dawida umarło prawdopodobnie dlatego, żc było owocem cudzołóstwa.Istnieje jednak pewna szersza narracja, w kontekście której powinniśmy interpretować te historie.Izraelici stali się dla Jahwe narodem wybranym bez wyraźnej przyczyny.Zostali wybawieni z niewoli i zaprowadzeni do krainy mlekiem i miodem płynącej, mimo że niczym na to nie zasłużyli.Cudzołóstwo i morderstwo, których dopuścił się Dawid, powinny skutkować jego wdasną śmiercią.Zamiast tego Dawid stal się „człowiekiem po Bożej myśli” i miał jeszcze jednego syna, Salomona, i to z tą samą kobietą z którą dopuścił się cudzołóstwa.Salomon zaś był mądrym, silnym i zamożnym człowiekiem.Podsumowując, rzeczywiście należy stwierdzić, że grzech pociąga za sobą pewne konsekwencje, ale nie można powiedzieć, iż z jego powodu Bóg nas odrzuca.Choć tu i ówdzie można znaleźć w Biblii przykłady „narracji zdobywania”, materiału z winy nic starczyłoby na uszycie nawet niedużej pierzyny.Ogólnie biblijna narracja jest jak wielka narzuta utkana z łaski i hojności.Jahwe ugina się i daje ubrania Adamowi i Ewie, którzy zgrzeszyli.Pan wybiera grupę koczowników, którzy narzekają, cudzołożą i często znajdują sobie innych bogów, i nigdy ich nic opuszcza.Psalmista głosi najgłębszą prawdę na temat Jahwe: Jego laska trwa na wieki.Hebrajskie słowo bestd, które oznacza niezachwianą miłość, pojawia się w Księdze Psalmów 147 razy, zawsze w odniesieniu do natury Boga.„Dziękujcie Bogu, niebiosa, bo Jego łaska na wieki” (Ps 136,26).Mówi się, że wszystkie musicale można podsumować słowami: „Chłopak spotyka dziewczynę, chłopak traci dziewczynę, chłopak odzyskuje dziewczynę”.A co by było, gdybyśmy skupili się wyłącznie na motywie utraty dziewczyny i to w jego kontekście próbowali interpretować całą fabułę? Nasze rozumienie byłoby ograniczone i zaburzone.Podobnie dzieje się wówczas, gdy wyodrębniamy pewną pojedynczą histonę, która nas niepokoi (na ptzykład historię Ananiasza i Safiry (Dz 5, 1-11]), i nie staramy się na nią spojrzeć z szerszej perspektywy.Jeżeli wybieramy opowieść lub wers (Jakuba umiłowałem, a Ezawa miałem w nienawiści” (Rz 9,13|)i na ich podstawie próbujemy budować doktrynę Boga, dopuszczamy się nadużycia.Pojedyncze fragmenty nie mogą wyrastać ponad główną narrację.A dominującą narracją Biblii jest opowieść o niezasłużonej lasce, o Bogu, którego miłości nie powstrzymają ludzkie grzechy, oraz o Jezusie umierającym za grzeszników (Rz 5, 8), i wszystkie jej pojedyncze narracje wpisują się w wieloznaczność charakteryzujące każdą historię epicką.Mctanarracja Biblii to opowieść o nieprzemijającej Bożej łasce, która znajduje swój najgłębszy wyraz w in-karnacji, śmierci i zmartwychwstaniu Boga pragnącego zbawić nasz krnąbrny świat.Dlatego właśnie Biblię -zarówno całość, jak i każdą jej część - powinniśmy interpretować przez pryzmat Jezusa.Warto zauważyć, że za każdym razem, gdy Paweł przytacza opowieść pochodzącą z Biblii Hebrajskiej, przedstawia ją właśnie w odniesieniu do Jego osoby.Jeśli opowiada historię Abrahama, nie przytacza jej w oderwaniu od późniejszych wydarzeń, lecz wkomponowuje w historię Jezusa.Mówi, że wiara Abrahama przypomina naszą wiarę w Chrystusa, ta zaś sprawia, że jesteśmy sprawiedliwi poza prawem (Rz 4).W innym miejscu stwierdza, że upadek Adama nic byt końcem; jego grzech został zgładzony bezgrzesznością Jezusa i Jego ofiarą złożoną z siebie samego (Rz 5,12r-15).Pojedyncze historie należy interpretować w kontekście narracji głównej, a tą w Biblii jest laska' — niezasłużona i nieuzasadniona miłość Jak moRe sit Rneienić twoje Rachowanie, gdy glfbiej Raka-cbatR sit * BognłFalsRywe narracje, które slysRymy w kościele.W końcu, narracja mówiąca, że na łaskę trzeba zasłużyć, zajmuje poczesne miejsce w wielu Kościołach.Usłyszycie ją z wielu mównic i ambon [ Pobierz całość w formacie PDF ]